Λάρισα - Παοκ 1-2 (2?)

Ενώ ακόμα παλεύουμε να φτιάξουμε το blog όπως το φανταζόμαστε (πως άραγε, αφού υπάρχουν πολλά βασικά πράγματα που δεν γνωρίζουμε) η ομάδα παράλληλα είχε αγώνα σήμερα και μάλιστα πολύ δύσκολο. Όχι μόνο γιατί λόγω της επίσημης "πρώτης" της ΑΕΛ στο
νέο της γήπεδο (γεγονός που την καθιστούσε φαβορί από μόνο του) αλλά και γιατί η ΑΕΛ είχε απόλυτη ανάγκη από τους βαθμούς. Ήταν επίσης δύσκολο γιατί και ο ΠΑΟΚ δεν είναι σε καθόλου καλή κατάσταση. Απέναντι σε όλα αυτά (για τους τραυματισμούς που έχουμε δεν θα ήθελα να αναφερθώ αυτή την στιγμή) η ομάδα κέρδισε. Κέρδισε όμως? 

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή για να εξηγήσω τι εννοώ. Η ομάδα μπήκε στον αγώνα ικανοποιητικά και πέτυχε ένα πολύ όμορφο γκόλ με τον καλύτερο κατά την γνώμη μου Κοντρέρας. Από εκεί και πέρα δεν είδα τίποτα. Τίποτα όμως. Είδα απλά την ΑΕΛ να προσπαθεί μάταια (μάλλον δικαιλογημένα βρίσκεται στην τελευταία θέση) να ισοφαρίσει. Ευτυχώς για αυτήν όμως είχε προνοήσει ο Μάκης Χάβος και οι εμπνεύσεις του (ο νοών νοείτο). Ύστερα από την ισοφάριση η ΑΕΛ είχε 2-3 κλασσικές ευκαιρίες να προηγηθεί όμως δεν τα κατάφερε (όλες από τα αριστερή πτέρυγα του ΠΑΟΚ δηλαδή στο πεδίο ευθύνης του Σακελλαρίου). Στο δεύτερο ημίχρονο και για να μην μακρυγορώ δεν άλλαξε τίποτα (??). Αυτό που πραγματικά με έκανε να χαρώ ιδιαίτερα είναι η χρησιμοποίηση και βέβαια το γκόλ του Αθανασιάδη. Είναι το μόνο θετικό που είδα στο β' ημίχρονο , όπως βέβαια και η σχετικά εύκολη διασφάλιση του σκόρ τα τελευταία λεπτά. 

Αυτό που πραγματικά με έκανε να αναρωτιέμαι αν κερδίσαμε τίποτα σήμερα (εκτός από τα προφανή) είναι το άν κατάλαβε ο coach τι έγινε στο παιχνίδι και πως πραγματικά φτάσαμε σε αυτό το αποτέλεσμα. Η ψυχολογία και οι βαθμοί που κερδίσαμε δεν φτάνουν για να καλύψουν τα πολλά κενά στην ομάδα (για τα οποία θα μιλήσουμε εν καιρώ)...Πάντως η επάνοδος της ομάδας στην τρίτη θέση με χαροποίησε ιδιαίτερα.