Σελίδες

Πέμπτη 3 Φεβρουαρίου 2011

Περαστικά στην κόκκινη κινητή τουαλέτα!

Όσο περνάνε οι ώρες από το μεγάλο θρίαμβο της ομάδας, συνειδητοποιώ μια σειρά πραγμάτων που μέχρι πρότινος δεν τους έδινα και τόση σημασία.. Για παράδειγμα κατάλαβα πολύ καλά τι είναι αυτό που ξεχωρίζει εμάς από τους επαγγελματίες
δημοσιογράφους. Όσο και αν προσπάθησα χθες δεν κατάφερα με τίποτα να συγκεντρωθώ ώστε να ανεβάσω ένα κείμενο με οργανωμένη συνοχή σκέψης.. Θα μου πεις τώρα, "και τι με νοιάζει εμένα τι συνειδητοποιείς εσύ". "Τίποτα" θα σου απαντήσω, ότι θέλω γράφω... Κουβέντα να γίνεται!

Λοιπόν, πάμε λίγο σοβαρά. Προσπαθώ τώρα που έκατσα, να γράψω κάτι που θα κρατήσει σε υψηλά επίπεδα το ενδιαφέρον των διψασμένων αναγνωστών... Τίποτα όμως. Είναι τόσα πολλά αυτά που έχουμε διαβάσει και ακούσει από χθες που ότι και αν γράψω θα έχει ειπωθεί!
Κάτι το οποίο θέλω να αναφέρω, είναι η αίσθηση που μου δίνουν αυτά τα παιδιά του Μάκη του Χάβου. Βλέποντάς τους κανείς να πανηγυρίζουν μετά το γκόλ αλλά και μετά το τελευταίο σφύριγμα, θα καταλάβει το πόσο δεμένοι είναι σαν άνθρωποι πρώτα, αλλά και σαν ομάδα. Ο οργανισμός ΠΑΟΚ, το κίνημα ΠΑΟΚ, αυτή η ποδοσφαιρική έκφραση του αληθινού είναι που μας φέρνει αυτό το αποτέλεσμα. Θα μπορούσαν χθες να παρουσιασουν ένα πρόσωπο επαγγελματία με την κακία έννοια της λέξης. Αντί αυτού, επεδίωξαν να "φανατιστούν", τους αρρώστησε η απουσία του ΛΑΟΥ, τους αρρώστησε η κινητή κόκκινη τουαλέτα..

Διάβασα το άρθρο από ένα άρρωστο Παοκτσάκι που πολύ το σέβομαι. Έλεγε περί οπαδικής ιδιότητας του πόλντο και ότι κατά μια έννοια παίρνει κάποια "ελαφρυντικά" για την συμπεριφορά του στο γήπεδο και ως παράγοντας. Εδώ όμως θα αναγκαστώ να διαφωνήσω. Κατά την άποψή μου, η οπαδική ιδιότητα σε συνδυασμό με πάρα πολλά φράγκα, είναι κάτι το οποίο γεννά ένα πράγμα επικίνδυνο. Γεννά συμπεριφορές αλαζονικές και διογκώνει την υπεροψία που ούτως ή άλλως έχει ένα χοντροκομμένο πλουσιόπαιδο. Σαν απόδειξη για να τεκμηριώσω την άποψή μου, έχω τα βιώματα των ανθρώπων της Θεσσαλονίκης το διήμερο που ο πόλντο αποφάσισε να ανεβάσει στρατό... Πραγματικά όση ώρα γράφω αυτή την παράγραφο, με έχει πιάσει μια θλίψη, αλλά και λύπηση. Λυπάμαι πραγματικά τους ανθρώπους που ποτέ δεν θα νιώσουν τι σημαίνει επιτυχία μετά από αγώνα. Που δεν θα νιώσουν πως είναι να σε έχουν κόντρα από παντού και στο τέλος να τους πηδάς και από πάνω.. Για να κλείσω αυτή την (σοβαρή) παρένθεση θα πω πως χθες ο καλοθρεμμένος αφεντικός του κράτους πήρε την απάντηση που του έπρεπε. Από αυτούς που έπρεπε...

Για να κλείνω σιγά-σιγά, δεν μπορώ -αν και έχει καταντήσει τετριμμένο να μην αναφερθώ στην συγκλονιστική κατάθεση ψυχής, στο χορτάρι, σχεδόν όλης της ομάδας. Αυτή η φουρνιά αξίζει να δικαιωθεί με έναν τίτλο...
Διάβασα σε πολλά άρθρα ότι τα καλύτερα για την ομάδα τώρα έρχονται. Συμφωνώ απολύτως... Ποιος δεν θα ήθελε να δει ένα κατάμεστο, ασπρόμαυρο οακα;

Υ.Γ. Καλά ρε Μάκη Χάβο, τι συμβαίνει ρε αδερφέ; Θα μας τρελάνεις φέτος; Πληροφορίες θέλουν, τον ερνέστο βαλβέρδε να παραμένει στην συμπρωτεύουσα προς αναζήτηση του προπονητικού του διπλώματος.

Υ.Γ. Αρκετά δεν ασχοληθήκαμε με τις μεταφορές-μετακομίσεις; Έχουμε βάζελο την Κυριακή και... "η Τούμπα πάλι θα ΄ναι καζάνι..."

1 σχόλιο: